ملت هنوز حوادث تلخ فتنه88 تلخ را فراموش نکرده است. این روزها حامیان فتنه برای فعالیت مجدد سیاسی به تکاپوافتاده اند در حالیکه همچنان بر عدم توبه خود اصرار می ورزند.
به گزارش«
سراج24» مطرح شدن بحث توبه واکنش تند فتنه گرانی را به همراه داشت که چندماهی است، سودای بازگشت به قدرت را در سر می پرورانند.
در این میان «موسوی خوئینی ها» با غیرسیاسی و غیردینی دانستن این شرط که اصلاح طلبان باید از موسوی و کروبی اعلام برائت کنند، گفته است: اصلاح طلبان خود این دو رهبر جنبش سبز را وادار به شرکت در انتخابات کرده اند و اکنون نمی توانند با نادیده گرفتن آنها در انتخابات شرکت کنند!
در مورد اینکه چرا نیروهای دلسوز نظام و ملت حزب الله بر توبه اصلاح طلبان به عنوان مقدمه فعالیت مجدد سیاسی تأکید دارند، باید به کارنامه اصلاح طلبان در حوادث پس از انتخابات سال 1388 توجه نمود و علت را در رفتار سیاسی ایشان جست وجو کرد.
این جریان در انتخابات سال 1388 خواسته یا ناخواسته در صحنه ای بازی کرد که از سوی بیگانگان طراحی شده بود. به واقع آن جریان سیاسی محوری که در درون کشور، وظیفه هدایت عمومی سناریوی کودتای مخملین را برعهده داشت، جریان اصلاح طلب بود که برخی از اقدامات این جریان سیاسی که امکان بازگشت آنان به درون قدرت و حاکمیت را دشوار ساخته است، چنین می توان برشمرد:
1- اکثریت اتاق فکر فتنه را اعضای فعال این جریان تشکیل می دادند که مروری بر گفته های دستگیرشدگان پس از انتخابات به خوبی این مسئله را مشخص می کند.
2- بخش عمده ای از فعالان رسانه ای که در فریب افکار عمومی و القای دروغ بزرگ «تقلب در انتخابات» نقش داشتند، اعضای این جریان بودند.
3- نامزدهای محوری سناریوی فتنه 1388 از درون اردوگاه اصلاح طلبان هستند و این جریان تا آخرین توان از ایشان حمایت کرد.
4- بخش عمده ای از فعالان شبکه های اجتماعی که مدیریت صحنه آشوب ها و اردوکشی های خیابانی را برعهده داشتند، جوانانی بودند که در مکتب سیاسی جریان اصلاح طلب درس آموخته بودند و به این جریان تعلق داشتند.
5- تمامی تجمعاتی که با هدف اردوکشی های خیابانی و فشار بر نظام سیاسی برای تجدیدنظر در انتخابات صورت گرفت، به وسیله دعوت نامه هایی شکل گرفت که از سوی احزاب و گروه ها و شخصیت های وابسته به این جریان سیاسی از طریق صدور اطلاعیه و بیانیه اعلام شده بود.
6- اتهامات متعددی که علیه نظام اسلامی منتشر شد، اغلب از سوی گروه های سیاسی اصلاح طلب صورت گرفت که با هدف فریب افکار عمومی و تخریب چهره نظام اسلامی دنبال می شد.
7- عدم پایبندی به قانون و پذیرش فرایند انتخابات از آغاز تا پایان و طرح مطالبات غیرقانونی.
8- متهم ساختن نظام اسلامی به تبانی، فساد، ظلم، جنایت و آدم کشی و ....
9- توهین به مقدسات (ارزش های انقلاب اسلامی، قانون اساسی، حضرت امام خمینی(ره)، رهبر معظم انقلاب اسلامی، مراجع عظام تقلید، مسئولان نظام اسلامی، ملت حزب الله، نهادهای انقلابی و ... ) از سوی برخی از منسوبان به این جریان و سکوت بخش عمده این جریان در برابر این توهین ها و اتهامات.
10- به هم ریختن مرزبندی بین خودی و غیرخودی و قرار گرفتن در اردوگاهی واحد با ضدانقلاب و دشمنان انقلاب اسلامی برای رسیدن به اهداف سیاسی.
11- سکوت در برابر موضع گیری بیگانگان که با صراحت از طرح براندازی نظام با محوریت اصلاح طلبان سخن می گفتند و خود را حامی ایشان معرفی می کردند.
موارد برشمرده به خوبی نشان می دهد که برخی از منسوبان به این جریان مجرمانی هستند که به دلیل جرائم سیاسی - امنیتی خود دیگر امکان بازگشت به قدرت و فعالیت سیاسی برای آنها مهیا نیست و بخشی دیگر برای بازگشت به قدرت و فعال شدن در عرصه سیاست نیاز به توبه از رفتار و کردار خود و برائت از اقدامات فتنه گران دارند.
البته هستند افرادی در این اردوگاه که با فتنه گران همراه نبودند، اما از آنجا که مبتنی بر سوابق سیاسی خود متعلق به این جریان هستند و در دوران فتنه نیز به نفع فتنه گران موضعی نگرفتند و در مراحلی با ملت و نظام اسلامی همراهی کردند، لذا منع قانونی برای فعالیت سیاسی آنها وجود ندارد، اما افکار عمومی انتظار دارد که حتی آنان نیز با صراحت بیشتری مرزبندی خود را با فتنه گران و ضدانقلاب اعلام کنند.
سخن آخر آنکه، اصل مسئله در این میان، وجود تضمینی است که این جریان باید به نظام اسلامی و ملت ارائه دهد تا حضور مجدد ایشان در رقابت های سیاسی به تکرار حوادث سال 1388 نینجامد! و این حق طبیعی ملت و نظام اسلامی است که در این زمینه به اطمینان خاطر برسد، چرا که «مومن از یک سوراخ دو بار گزیده نمی شود!»
****نویسنده:مهدی سعیدی
